„Nie żyjemy, aby umierać, ale umieramy, aby żyć wiecznie.”

Michael Buchberger

Pani Danuta była żoną pierwszego nadleśniczego ówczesnego nadleśnictwa Wojsław, od którego wzięło początek nadleśnictwo Mielec. Jan Kempiński był nadleśniczym w okresie od 1 października 1946 r. do 30 kwietnia 1972 r.

Szukając pamiątek przeszłości, uzupełniając historię naszego nadleśnictwa, trafiliśmy do Pani Danuty.

Początkowo była bardzo nieufna, z dużym dystansem, spowodowanym przeżyciami sprzed roku 1989, w którym to okresie jej rodzina została boleśnie doświadczona. Z czasem udało nam się odnaleźć wspólny temat do rozmów – historię ludzi i lasów okolic Mielca, który rozproszył do reszty brak zaufania.

Dziękujemy za te rozmowy, a przede wszystkim za pieczołowite przechowywanie przez okres 50 prawie lat kroniki nadleśnictwa Wojsław. Dzięki Pani Danucie możliwe będzie odtworzenie wielu chwil z życia naszego nadleśnictwa z pierwszych blisko 25 lat jego istnienia. Z pewnością znajdzie się dużo miejsca na te informacje w przygotowywanym opracowaniu monograficznym.

Wiele osób z ciekawością ogląda w gabinecie nadleśniczego fotografie zachowane z końca lat 60. ubiegłego wieku, które znajdowały się również w gabinecie nadleśniczego Kempińskiego, a które Pani Danuta z córką Anną przekazały naszemu nadleśnictwu. Przedstawiają one grupę zabytkowych dębów w Czajkowej i kapliczkę św. Huberta.

Niestety, ciężka choroba nie pozwoliła na dalsze poszerzanie naszej wiedzy o przeszłości.

Danuto, żegnamy Panią leśnym pozdrowieniem Darz Bór, odpoczywaj w pokoju.