Asset Publisher
Urządzanie lasu
Gospodarka leśna w Lasach Państwowych prowadzona jest na podstawie planów urządzenia lasu, sporządzanych dla nadleśnictw na 10 lat. Wykonują je dla Lasów Państwowych specjalistyczne jednostki, m.in. Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL). Plany urządzenia lasu, po konsultacjach z udziałem społeczeństwa, są zatwierdzane decyzją Ministra Środowiska.
Przygotowanie planu poprzedza zawsze dokładna inwentaryzacja i ocena stanu lasu. Leśnicy określają takie cechy lasu, jak struktura, budowa, wiek, skład gatunkowy, stan zdrowotny, warunki glebowo-siedliskowe itp. W działaniach przewidzianych do realizacji uwzględnia się cele gospodarki leśnej i funkcje, jakie pełnią lasy w urządzanym nadleśnictwie.
Przed sporządzeniem planu urządzenia lasu leśnicy dokładnie inwentaryzują zasoby leśne i oceniają stan lasu
Współczesne plany gospodarowania na terenach leśnych wykonuje się, wykorzystując najnowsze osiągnięcia techniki. Podstawowym narzędziem pracy jest tu leśna mapa numeryczna (LMN), będąca częścią systemu informacji przestrzennej (GIS). Mapa ta w sposób graficzny przetwarza i przedstawia dane zebrane podczas prac terenowych. Od lat w urządzaniu lasu stosuje się również coraz doskonalsze metody wykorzystywania zdjęć lotniczych i satelitarnych, które uzupełniają wyniki prac terenowych.
Czasami plan urządzenia lasu może być opracowywany na okres krótszy niż 10 lat. Dzieje się tak w uzasadnionych przypadkach, na przykład gdy wystąpią duże szkody lub klęski żywiołowe.
Plan urządzenia lasu powinien zawierać m.in.:
- opis lasów i gruntów przeznaczonych do zalesienia,
- analizę gospodarki leśnej w minionym okresie,
- program ochrony przyrody,
- określenie zadań związanych z pozyskaniem drewna, zalesieniami i odnowieniami, pielęgnacją i ochroną lasu, gospodarką łowiecką i tworzeniem infrastruktury leśnej (budynki, drogi).
Plan urządzenia lasu wykonywany jest na podstawie obowiązującej w Lasach Państwowych instrukcji.
Plan urządzenia lasu i aneks do planu do pobrania na stronie bip Nadleśnictwa Mielec.
Skan dodatkowej strony tytułowej Planu Urządzenia Lasu do pobrania na dole strony.
Resources to get
Asset Publisher
Wspomnienie o prof. Zofii Włodek
Wspomnienie o prof. Zofii Włodek
Prof. Zofia Włodek. Fotografia z serwisu Towarzystwa Naukowego "Societas Vistulana."
Leśniczówka w Budzie Tuszowskiej, lato 1935 r. - fot. Jan Zdzisław Włodek z archiwum AWD.
W nadzwyczaj mroźnym jak na początek marca dniu (2.03.2018 r.) pożegnaliśmy prof. Zofię Włodek – nestorkę rodu Włodków z Dąbrowicy.
Mielec, 04.03.2018 r.
Ceremonia pogrzebowa w kaplicy pw. Zmartwychwstania Pańskiego na cmentarzu Rakowickim w Krakowie zgromadziła liczne grono kapłanów, rodzinę, przyjaciół, świat nauki, wychowanków i znajomych, ludzi z miejsc związanych z rodziną Włodków i Goetzów. Panią profesor wspominali przedstawiciele rodziny, Uniwersytetu Jagiellońskiego i PAN, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Fundacji im. Jana i Zofii Włodków.
Zofia Włodek była historykiem filozofii i teologii, dobroczyńcą, społecznikiem, a dla nas, leśników ziemi mieleckiej, przede wszystkim potomkinią przedwojennych właścicieli dóbr, m.in. tzw. klucza tuszowskiego – lasów zarządzanych obecnie przez nadleśnictwo Mielec. Blisko 1/3 powierzchni lasów (ponad 2700 ha), które po II wojnie światowej weszło z dniem 1 października 1946 r. w skład nadleśnictwa Wojsław, będącego bezpośrednim poprzednikiem nadleśnictwa Mielec, była wcześniej własnością rodziny Włodków z Dąbrowicy.
Nasza krótka znajomość z prof. Zofią Włodek była wynikiem jej pozytywnej odpowiedzi na prośbę o udostępnienie Archiwum Włodków z Dąbrowicy dla lepszego poznania i utrwalenia historii lasów tuszowskich.
Dzięki uprzejmości Zofii Włodek kwerenda przeprowadzona w AWD zaowocowała uzyskaniem wielu dokumentów, materiałów czy zdjęć wnoszących dużo nowych informacji na temat historii lasów, parafii, lokalnych społeczności czy ludzi żyjących w okresie minionym na terenie szeroko rozumianej Puszczy Sandomierskiej.
Wizyty w kamienicy na ulicy Zygmunta Wróblewskiego poszerzały wiedzę, a Pani Profesor za każdym razem była ciekawa, co nowego słychać w naszych lasach, jak się tam teraz żyje. Wspominała ucieczkę rodziny Włodków przed Niemcami w 1939 r. do dworku myśliwskiego w Babulach i leśniczówki w Budzie Tuszowskiej.
Atmosfera przedwojennej kamienicy, aranżacja wnętrza pamiętająca czasy jego twórcy - krakowskiego architekta Bogdana Tretera, wysokie pomieszczenia pełne książek i wspaniałych zbiorów onieśmielały nas, ale serdeczne przyjęcie i ilość jednostek archiwalnych szybko skłaniały do wytężonej pracy.
Będziemy wspominać Panią Profesor, ilekroć nasze kroki zaprowadzą do lasów tuszowskich, a zwłaszcza do kapliczki św. Huberta w Czajkowej i Sanktuarium Madonny z Puszczy w Ostrowach Tuszowskich, którego kolatorami przez wiele lat była rodzina Włodków.
Opracował:
Hubert Sobiczewski
