Pomniki przyrody to jedna z najstarszych form ochrony przyrody. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi za pomniki przyrody uznaje się pojedyncze twory przyrody lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej bądź historycznej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami wyróżniającymi je spośród innych tworów. Najczęściej pomnikami przyrody zostają wiekowe, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy, głazy, skały, jaskinie, wodospady, źródła.

Ustanowienie pomnika przyrody leży w gestii wojewody lub odbywa się to na podstawie uchwały rady gminy. Wojewoda określa również nazwę, położenie i sprawującego opiekę pomnika przyrody.

Obecnie na gruntach będących w zarządzie Nadleśnictwa Mielec znajdują się dwa pomniki przyrody żywej.

Pierwszy z nich, Dąb szypułkowy rosnący przy leśniczówce leśnictwa Czajkowa, jest pomnikiem od 1977 roku. Ma około 300 lat, obwód 459 cm i 21 m wysokości. Dawniej był jednym z trzech pomnikowych dębów rosnących w grupie, jednak z czasem dwa z nich zamarły.

Drugi z nich to  Dąb szypułkowy „Kowal”, rosnący w leśnictwie Mościska. Za pomnik uznany został w 2018 roku z inicjatywy Nadleśnictwa Mielec, Ligi Ochrony Przyrody Okręg Podkarpacki w Rzeszowie i krwiodawców regionu mieleckiego. Ma ok. 150 lat, obwód 420 cm i wysokość 31 m. Swoje imię zawdzięcza doktorowi nauk medycznych Stanisławowi Kowalowi, który miał wielkie zasługi dla mieleckiego krwiodawstwa i Polskiego Czerwonego Krzyża w Mielcu.