Sosna koreańska (Pinus koraiensis) – gatunek drzewa iglastego należący do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna koreańska występuje na obszarze wschodniej Azji, gdzie jej duże nasiona są zbierane i spożywane. Jest sosną pięcioigielną, chętnie sadzoną w parkach
i przydomowych ogródkach. Drzewo wiecznie zielone. Igły pozostają na drzewie przez 3 lata, następnie opadają. Roślina jest jednopienna, wiatropylna. Kwitnie w maju. Nasiona dojrzewają w ciągu 18 miesięcy od zapylenia, rozsiewane są przez ptaki. Jedna wiązka przewodząca w liściu, 3 kanały żywiczne. Igły trójkątne w przekroju poprzecznym. Tworzy lasy sosnowo-liściaste.

Pokrój

Drzewo iglaste, wiecznie zielone, wolno rosnące, osiągające wysokość 40–50 m
(w uprawie rzadko 35 m). Korona drzewa początkowo stożkowata, z wiekiem staje się owalna lub nieregularna.

Pień

Kora szarobrązowa, łuszcząca się.

Liście

Igły zebrane w pęczki po 5, sztywne, tępo zakończone, z wierzchu ciemnozielone, na spodzie niebieskawe, osiągają długość 5–12 cm.

Szyszki

Początkowo zielone do fioletowych, dojrzewając brązowieją. Owalne, długości 9–14 cm, szerokości 6–8 cm, wyrastają pojedynczo lub po 3. Nasiona długości 12–16 mm, bez skrzydełek.

Stanowisko i uprawa

Dobrze adaptuje się do nowych warunków, preferuje gleby żyzne
i wilgotne, toleruje także gleby piaszczyste, suchsze, ale dobrze drenowane. Lubi stanowiska nasłonecznione i półcieniste. W nieznacznym stopniu toleruje susze, odporna na chłody
(do -50 °C). Duże nasiona są chętnie zjadane przez orzechówki.

Zastosowanie

Drzewo sadzone w parkach i w przydomowych ogródkach, cenione głównie za zimowy kolor. Popularne w rejonach o chłodnym klimacie, np. we wschodniej Kanadzie i północno-wschodnich stanach USA. W Europie introdukowane przez angielskiego botanika Jamesa Veitcha w 1861 r. Nasiona sosny koreańskiej są zbierane i sprzedawane w Azji jako orzeszki. Drewno stosowane jest do budowy mostów, konstrukcji drewnianych i wyrobu mebli