Sosna hakowata (Pinus uncinata) – drzewo iglaste, podgatunek kosodrzewiny z rodzaju sosna (Pinus), należący do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pierwotny areał sosny hakowatej to Pireneje i Alpy Zachodnie. W Polsce występuje w Karpatach, Sudetach a, także w Borach Dolnośląskich.

Pokrój

Zmienny, nieregularny, często stożkowaty z długimi dolnymi gałęziami.

Pień

Osiąga wysokość od kilku do 20 m.

Liście

Sztywne, ciemnozielone igły, zebrane po 2 na krótkopędach, o długości 4–5 cm.

Szyszki

Szyszki męskie podłużne, cylindryczne, o długości 10 mm, zebrane w grona przy końcach gałązek. Dojrzałe szyszki żeńskie są niesymetryczne, lekko zakrzywione, o długości 3–5 cm Tarczki wypukłe z wyraźnym wyrostkiem, hakowato odgięte ku nasadzie. Nasiona czarne,
o długości 3–4 mm, opatrzone skrzydełkiem o długości 7–12 mm.

Stanowisko i uprawa

Gatunek w pełni mrozoodporny, światłolubny i niewybredny w stosunku do gleby. Porasta tereny podmokłe, w Polsce głównie torfowiska wysokie i przejściowe. Występuje głównie
w Pirenejach i zachodnich Alpach, na wysokościach 1000–2300 m n.p.m. Jedyne stanowisko nizinne tej sosny to rezerwat "Torfowisko pod Węglińcem". Odporna na mrozy, wymaga dużej wilgotności powietrza.

Zastosowanie

Oryginalny krzew polecany do sadzenia w ogrodach przydomowych,

na skalniakach, wrzosowiskach oraz jako element barwnych  kompozycji ogrodowych.