Sosna oścista (Pinus aristata) - występuje na zachodnich obszarach Ameryki Północnej, w Górach Skalistych na terenie stanu Arizona, Kolorado i Nowy Meksyk, w stanach Utah, Nevada i wschodniej Kalifornii. Sosny tych gatunków uważane są za najbardziej długowieczne drzewa na świecie. Szacuje się, że niektóre okazy sosny ościstej dożywają 3000 lat, przeważnie jednak nie przekraczają 1,5 tys. Natomiast egzemplarze znalezione w Górach Białych Ameryki Północnej osiągnęły wiek 3000–4600 lat.

Pokrój

Drzewo średniej wielkości, wiecznie zielone. Korony młodych drzewek są regularne, z czasem gałęzie skręcają się i korona dorosłego drzewa przybiera nieregularny kształt.

Pień

Osiąga wysokość 5–15 m i średnicę do 1,5 m. Roślina ma bardzo powolne tempo wzrostu i po 10  latach osiąga ok. 1m wysokości.  Kora szara lub szarobrązowa, gładka, u starszych drzew spękana, gruba przy podstawie.

Liście

Igły zebrane w pęczki po 5, sztywne i mocne, długości 2–4 cm, grubości 0,8–1 mm, ciemnozielone lub sinozielone, gęsto porastające pęd. Igły niebiesko-zielone, pokryte charakterystycznymi białymi kroplami żywicy.

Szyszki

Szyszki męskie jajowate, długości 10 mm, niebieskawe do czerwonych.

Stanowisko i uprawa

Gatunek wysokogórski (2500–3700 m n.p.m.), rośnie w strefie górnej granicy lasu, na silnie nasłonecznionych i odsłoniętych zboczach, o skalistym, jałowym podłożu. Drzewo odporne na niskie temperatury oraz susze. W USA rośnie w klimacie, w którym podczas zimy temperatury spadają poniżej –40 °C.

Zastosowanie

Niewielkie rozmiary sprawiają, że z powodzeniem można ją sadzić w dużych donicach na tarasach i balkonach. Roślina dobrze znosi przycinanie, dlatego gdy zdecydujemy się na uprawę pojemnikową, możemy pokusić się o jej prowadzenie w formie dużego bonsai. Sosna oścista dobrze czuje się na wrzosowiskach gdzie prócz wrzosów i wrzośców posadzić możemy jałowca pospolitego ‘wierzbę całolistną czy brzozę pożyteczną. W Polsce najczęściej sadzona w parkach i ogrodach botanicznych.