Rezerwat „Jaźwiana Góra"

Rezerwat zajmuje powierzchnię 4,02 ha i mieści się w leśnictwie Ostrowy.

Celem ochrony jest zachowanie fragmentu lasu obrazującego różne stadia rozwojowe naturalnego drzewostanu jodłowo-bukowego, w tym zbiorowisk należących do zespołów: boru mieszanego Pino-Quercetum i olsu torfowcowego Sphagno squarrosi-Alnetum.

Teren rezerwatu stanowi pozostałość dawnej Puszczy Sandomierskiej. Zajmuje on północno – zachodni stok wydmy wraz z fragmentem jej podnóża. Występują tutaj dwa typy siedliskowe: LMśw (stok wydmy) na glebie rdzawej bielicowej oraz LMw (podnóże) na glebie murszowo-glejowej. Flora rezerwatu obejmuje ok. 50 gatunków roślin naczyniowych (w tym 12 gatunków drzew: jodła pospolita (Abies alba), Picea Excela, Pinus sylvestris, Populus tremula, Betula verrucosa, Alnus glutinosa, Carpinus betulus, Fagus sylvatica, Quercus robur, Padus avium, Tilia cordata, Acer platanoides  oraz 8 gatunków krzewów: Salix cinerea, Sorbus aucuparia, Daphne mezereum, Evonymus verrucosa, Frangula alnus, Sambucus nigra, Sambucus racemosa, Viburnum opulus). W runie wystepują gatunki siedlisk lasowych (Rubus ideaus, Moehringia trinervia), borowych (Vaccinum myttrillus, Pteridium aquilinum) i bagiennych (Carex elongata, Peucedanum palustre, Lysimachia vulgaris). Z roślin chronionych można tu spotkać: Daphne mezereum, Lycopodium annotinum (ochrona ścisła), Frangula alnus, Viburnum opulus, Polypodium vulgare, Convallaria maialis (ochrona częściowa).

Rezerwat „Pateraki"

Rezerwat zajmuje powierzchnie 60,17 ha i mieści się w leśnictwie Pateraki.

Rezerwat „Pateraki" reprezentuje stosunkowo cenny obiekt biocenotyczny, o czym decyduje wartość występujących tu zbiorowisk roślinnych: ich skład gatunkowy, stopień zachowania, obecność szeregu roślin chronionych i rzadkich, jak również znaczenie dla świata zwierząt. Obiekt w pozytywnym znaczeniu wyróżnia się od sąsiadujących z nim drzewostanów, w przewadze sosnowych.

Rezerwat „Pateraki" leży na terenie równinnym, niekiedy odznaczającym się obecnością niewielkich deniwelacji. Obejmuje drzewostan położony na dawnych podmokłościach tworzonych przez rzeczkę Jamnica, towarzyszący na długości około 1800 m temu ciekowi.Przeważającą część rezerwatu zajmują zbiorowiska leśne, wśród których dominuje grąd subkontynentalny Tilio-Carpinetum. Mały areał przypada na kontynentalny bór mieszany Querco roboris-Pinetum. W rezerwacie obecny jest również łęg jesionowo-olszowy Circaeo-Alnetum wykształcony jedynie w postaci wąskiej smugi wzdłuż Jamnicy oraz zbiorowisko segetalne z klasy Secalietea na roli będącej poletkiem łowieckim. Na podkreślenie zasługują rośliny objęte ochroną gatunkową. Warto wymienić kilka objętych ochroną ścisłą: lilię złotogłów Lilium martagon, bluszcz pospolity Hederá helix (odnaleziono m in. okaz tego gatunku o średnicy pnia wynoszącej około 5 cm), kruszczyka szerokolistnego Epipactis helleborine, bardzo obfitego w niektórych partiach rezerwatu wawrzynka wilczełyko Daphne mezereum czy śnieżycę wiosenną Leucoium vernum, której pojedynczy okaz odnaleziono na dawnym, obecnie już wyschniętym, meandrze rzeki. Integralnym elementem obiektu są drzewostany, w których dominującą rolę odgrywa dąb szypułkowy. Wyróżnia je stosunkowo wysoka zasobność i przewaga starszych klas wieku. Równie ważna jak flora rezerwatu jest jego fauna. W przewadze pozostają tutaj taksony niżowe, z których na szczególną uwagę zasługują ptaki. W rezerwacie bytują ponadto interesujące, objęte ochroną ssaki.

Rezerwat „Dolina Smarkatej”

Rezerwat utworzony w 2024 r. zajmuje powierzchnię 55,94 ha, z czego 17,18 ha leży na terenie będącym w zarządzie Nadleśnictwa Mielec (leśnictwo Ostrowy). Pozostała część rezerwatu położona jest na terenie Nadleśnictwa Nowa Dęba. Na otaczającym dolinę drzewostanie wyznaczono otulinę o łącznej powierzchni 155,11 ha.

Smarkata to niewielka rzeka na terenie gmin Cmolas i Majdan Królewski w powiecie kolbuszowskim. O jej wyjątkowym charakterze świadczą liczne meandry, starorzecza zwane lokalnie „smarkaczyskami” i bagna oraz fakt, że jest ona jedną z ostatnich już dzikich, nieuregulowanych (na odcinku przebiegającym przez Lasy Państwowe) rzek w północnej części Kotliny Sandomierskiej. To właśnie ten naturalny charakter, zachowany dzięki kilkudziesięcioletniej pracy tutejszych leśników, oraz niezaburzone procesy fluwialne i torfotwórcze stanowią przedmiot ochrony nowopowstałego rezerwatu przyrody.

Jest to rezerwat krajobrazowy. Należy zwrócić uwagę, że rezerwat nie jest udostępniony dla odwiedzających – nie posiada wyznaczonych szlaków turystycznych.