Wydawca treści Wydawca treści

Samochód

Czy mogę wjechać samochodem do lasu? Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna? Czy strażnik leśny może nałożyć mandat? - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę wjechać samochodem do lasu?

Zasady udostępniania lasów są precyzyjnie opisane w rozdziale 5. Ustawy o lasach.  Wynika z niej, że ruch motorowerem, pojazdem silnikowym (samochodem, motocyklem czy quadem), a także zaprzęgiem konnym dopuszczalny jest tylko drogami publicznymi. Każdym pojazdem można wjechać do lasu drogą leśną tylko wtedy, gdy jest wyraźnie ona oznaczona drogowskazami dopuszczającymi ruch (np. wskazany jest kierunek i odległość dojazdu do miejscowości, ośrodka wypoczynkowego czy parkingu leśnego). Nie dotyczy to inwalidów, którzy poruszają się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Uwaga! Na drogach leśnych nie muszą być ustawione szlabany i znaki zakazujące poruszania się po nich, gdyż zakaz ten wynika wprost z zapisów ustawy o lasach. Obowiązuje on cały rok, nie tylko w okresie zagrożenia pożarowego.

Także jazdę konną po lesie ustawa dopuszcza tylko drogami wyznaczonymi przez właściwego nadleśniczego.

Wszystkie te przepisy nie dotyczą pracowników nadleśnictw w czasie wykonywania obowiązków służbowych, właścicieli lasów w ich własnych lasach, osób wykonujących i kontrolujących gospodarkę leśną, służb ratujących zdrowie i mienie ludzkie (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe), myśliwych wykonujących zadania gospodarcze oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych w lasach.

Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna?

Nie ma, niestety, jednolitego i czytelnego systemu oznakowania dróg publicznych biegnących przez lasy. Jest to obowiązek zarządcy drogi, który powinien oznakować drogę zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów ruchu drogowego oraz ustawy o lasach. Najlepiej kierować się ogólną zasadą wjeżdżania samochodem do lasu tylko tam, gdzie wyraźnie pozwalają na to znaki drogowe. Zgodnie z ustawą o lasach nie ma obowiązku oznakowania znakami zakazu dróg, gdzie nie wolno wjeżdżać. Należy zatem stosować zasadę, że droga nieoznakowana nie jest dopuszczona do ruchu.

Nadleśnictwa ustawiają tablice informacyjne z drogami wyznaczonymi do ruchu i miejscami parkingowymi. Można także szukać takich informacji w urzędach gmin i punktach informacji turystycznej.

Gdzie zostawić samochód wybierając się do lasu?

Wybierając się do lasu należy samochód pozostawić w miejscu oznaczonym jako parking lub miejsce postojowe. Zgodnie z art. 29 ustawy o lasach tylko tam można bezpiecznie parkować. Każde nadleśnictwo przygotowuje sieć parkingów leśnych oraz miejsc parkowania pojazdów. Informacje o nich można znaleźć na stronie internetowej nadleśnictwa. Najłatwiej na nią trafić wpisując adres www.lasy.gov.pl, a potem wybierając odpowiednią dyrekcję regionalną i nadleśnictwo.  

Nie należy pozostawiać samochodów przed szlabanami i na poboczach dróg, nawet jeśli są one dopuszczone do ruchu, ponieważ utrudnia to ich gospodarcze wykorzystanie.

Czy strażnik leśny może zatrzymać samochód i wylegitymować kierowcę?

Strażnik leśny, podobnie jak inni pracownicy Służby Leśnej, którzy mają uprawnienia strażnika leśnego, mogą, zgodnie z art.29c Ustawy prawo o ruchu drogowym, zatrzymywać pojazdy i legitymować kierowców na terenie lasów. Jeżeli kierowca pojazdu nie zastosował się do przepisów i znaków drogowych dotyczących zakazu wjazdu, zatrzymywania się i postoju obowiązujących na terenie lasów musi liczyć się z tym, że strażnik leśny może go zatrzymać, wylegitymować i wydać polecenie co do zachowania się na drodze. Jeżeli samochód przewozi drewno lub zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kierowca popełnił w lesie przestępstwo, strażnik leśny może zatrzymywać pojazd do kontroli także poza terenem leśnym.

Zgodnie z zapisami ustawy o lasach strażnik leśny ma także prawo do legitymowania innych osób, np. świadków wykroczeń i przestępstw, nakładania oraz pobierania grzywien (mandatów karnych), odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy się liczyć także z tym, że wobec osób uniemożliwiających kontrolę strażnik leśny ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego łącznie z użyciem broni.

Czy strażnik leśny może nałożyć mandat?

Strażnik leśny i pracownik Służby Leśnej mający uprawnienia strażnika np. leśniczy,  ma prawo do nałożenia grzywny w formie mandatu karnego o wysokości od 20 do 500 złotych. Grzywny są nakładane za wykroczenia określone w kodeksie wykroczeń (np. wjazd i parkowanie pojazdu w miejscu niedozwolonym, niszczenie grzybów i grzybni, płoszenie, zabijanie dzikich zwierząt, niszczenie lęgów ptasich mrowisk itd.), w ustawie o ochronie przyrody (np. wypalanie roślinności, uszkadzanie drzew i krzewów) oraz za wykroczenia określone w prawie łowieckim.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie stanowi, że grzywny są nakładane w zasadzie w formie mandatu kredytowanego, wręczanego sprawcy wykroczenia za pokwitowaniem odbioru. Mandat staje się prawomocny po pokwitowaniu jego odbioru przez ukaranego, a należność grzywny należy uiścić w terminie 7 dni na konto widniejące na blankiecie mandatu.

W przypadku gdy sprawcą wykroczenia jest osoba czasowo przebywająca na terenie naszego kraju lub osoba nie mająca stałego miejsca zamieszkania i pobytu, nakłada się mandat karny gotówkowy. W takiej sytuacji należność wpłaca się od razu osobie, która nałożyła mandat.

W sytuacji, gdy wyrządzona szkoda jest znaczna (np. skradziono drewno, zniszczono fragment lasu, budowlę lub urządzenie) i kwalifikuje się to do wyższej kary niż pięćsetzłotowy mandat, strażnik leśny występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie i pełni rolę oskarżyciela publicznego. Wtedy grzywnę nakłada sąd, który dodatkowo może także orzec np. wypłacenie nawiązki za spowodowaną szkodę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Nasze lasy

Nasze lasy

Nadleśnictwo Mielec obejmuje swoim zasięgiem lasy znajdujące się na wschód od Mielca...

Nadleśnictwo Mielec składa się z jednego obrębu leśnego Mielec. Organizacyjnie podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Krośnie (Ryc.1).

Ryc.1 Położenie administracyjne Nadleśnictwa względem województwa podkarpackiego.

Powierzchnia Nadleśnictwa wg stanu na dzień 01.01.2013r. wynosi 9255,85 ha.
Lasy Nadleśnictwa Mielec leżą na terenie województwa podkarpackiego, w powiecie mieleckim i kolbuszowskim oraz sześciu gminach: Cmolas, Majdan Królewski, Niwiska, Gawłuszowice, Mielec, Tuszów Narodowy i na terenie miasta Mielec (Ryc.2).

Ryc.2 Położenie administracyjne oraz zasięg terytorialny Nadleśnictwa Mielec.

Nadleśnictwo podzielone jest na 7 leśnictw: Cyranka, Czajkowa, Mościska, Ostrowy, Pateraki, Szydłowiec, Malinie (Ryc.3).

Ryc.3 Rozmieszczenie poszczególnych leśnictw na terenie Nadleśnictwa.

Lasy Nadleśnictwa są pozostałością dawnej Puszczy Sandomierskiej, według regionalizacji przyrodniczo – leśnej leżą w:

-   Krainie VI Małopolskiej;

-   Dzielnicy 10 Niziny Sandomierskiej;

-   Mezoregionie Puszczy Sandomierskiej.

Do głównych rzek będących w zasięgu Nadleśnictwa należy rzeka Wisła (jest to ciek
I rzędu) oraz rzeki Trześniówka i Babulówka (są to cieki II rzędu). Do cieków III rzędu należą potoki: Smarkata, Kozieniec, Jamnica, Złota oraz Szydłowiec. Dopływy w/w potoków stanowią kanały i rowy należące do IV rzędu cieków.

Obszar Nadleśnictwa stanowi teren w przeważającej części równinny z niewielkimi wzniesieniami w środkowej i południowo – wschodniej jego części. Od zachodu i północy otacza go dolina Wisły i Wisłoki, na południu i wschodzie znajduję się niewielkie wzniesienie morenowe związane z zasięgiem zlodowacenia krakowskiego. Wysokość n.p.m. zawiera się w przedziale od 100 do 250m.

Klimat omawianego obszaru zaliczany jest do klimatu podgórskich nizin i kotlin. Średnia temperatura roczna wynosi 8,3 ºC, średnia długość okresu wegetacyjnego - 220 dni, zaś średnia suma opadów rocznych - 625mm.

Dominującymi wiatrami są wiatry z kierunków zachodnich, południowo–zachodnich i południowych. Wiatry silne ( od > 15m/s do > 10 m/s) występują około 20 dni w roku.

Podłoże obszaru Nadleśnictwa tworzą skały okresu mioceńskiego przykryte czwartorzędowymi utworami powierzchniowymi. Stanowią je różnej miąższości piaski, rzadziej żwiry różnego pochodzenia. Pod wpływem szaty roślinnej oraz w wyniku oddziaływania klimatu i określonych stosunków wodnych wykształciły się różne typy gleb (Ryc.4).

                  Ryc.4 Udział procentowy głównych typów gleb na terenie Nadleśnictwa. [Operat Urządzania…2003]  

Na terenie Nadleśnictwa przeważają umiarkowanie ubogie i umiarkowanie żyzne (91,62%), świeże i wilgotne (96, 09%) siedliska leśne, stwarzające dogodne przyrodnicze warunki do produkcji leśnej, głównie dla sosny.

Pewien wpływ na stan siedlisk ma proces przywracania lasów na grunty porolne oraz na terenach uszkodzeń przemysłowych – lasy Nadleśnictwa znajdują się w strefie słabych uszkodzeń (I strefa), a przez 20 lat występowała tu również II strefa uszkodzeń.

Teren Nadleśnictwa Mielec jest dość jednolity pod względem składu gatunkowego drzewostanów. Większość stanowią bory mieszane i uboższe warianty lasów mieszanych, które zasadniczo różnią się tylko stosunkiem udziału sosny i dębu.

Główne typy siedliskowe lasu na terenie Nadleśnictwa to BMśw, BMw oraz LMw (Ryc.5). Sporadycznie występuje Bśw, LMb, Ol, LMśw.

Ryc.5 Udział procentowy typów siedliskowych lasu na terenie Nadleśnictwa. [Operat 	Urządzania…2003]

Głównym gatunkiem lasotwórczym jest sosna zwyczajna, zajmująca 86% powierzchni. Brzoza, dąb, olsza stanowią jej uzupełnienie, sporadycznie występuje także: świerk, jodła
i grab.

Drzewostany w wieku powyżej 100 lat zajmują łącznie powierzchnię 404,14 ha. Dominują w nich starodrzewy sosnowe występujące na powierzchni 335,53 ha. Poza nimi występują jeszcze drzewostany dębowe i olchowe zajmujące odpowiednio 56,82 ha i 11,79 ha powierzchni (Ryc.6).

    %

Ryc.6 Udział procentowy poszczególnych 100-letnich drzewostanów na terenie Nadleśnictwa.

Najstarszymi i najcenniejszymi drzewostanami są dębiny stanowiące trzon rezerwatu częściowego „Pateraki". Wiek ich waha się w granicach 117 - 142 lat. (pojedynczo występują tam dęby starsze - nawet 160-cioletnie).

        

Fot.1 Wejście do rezerwatu „Jaźwiana Góra"

Gospodarstwem specjalnym objęto w całości rezerwaty (Fot.1) i lasy stanowiące ostoje zwierząt chronionych. Objęto nim również lasy wodochronne na siedliskach BMb i LMb oraz lasy wodochronne znajdujące się w wyznaczonej przez wojewodę podkarpackiego strefie ochronnej ujęć wody.

Fot.2 Fragment rzeczki Smarkata na terenie Nadleśnictwa w Leśnictwie Ostrowy

Od dawna znana jest rola lasów w kształtowaniu stosunków wodnych - lasy wodochronne mają największy udział (43,4 %) w lasach ochronnych. Działają one regulująco na stany wód podwyższając niskie i obniżając wysokie. Są to głównie drzewostany rosnące na siedliskach wilgotnych, wzdłuż rzek i innych cieków wodnych oraz otaczające bagna i torfowiska. Lasy wodochronne chronią także zasoby wód podziemnych.

Lasy stanowiące ostoje zwierząt chronionych (0,2 %) są to stare drzewostany sosnowe położone w środku dużych kompleksów leśnych stanowiące strefę ochronną miejsc bytowania zwierząt podlegających ochronie gatunkowej. Poza obszarami objętymi ochroną rezerwatową największą koncentracją elementów przyrodniczych charakteryzują się drzewostany położone nad rzeczką Smarkata (Fot.2). Są to drzewostany, głównie starszych klas wieku, rosnące na mieszanych borowych i lasowych siedliskach wilgotnych z dużym udziałem podszytów i podrostów z ciekawą florą runa i bogatą fauną. Występuje tu bóbr, wilk, a nad stawami występuje ptactwo wodne. Rzeczka Smarkata tworzy liczne meandry i zakola, miejscami posiada głęboko wyżłobione koryto, obok którego występują zalane wodą starorzecza. Wody tej rzeczki są wysokiej klasy czystości, stwierdzono w nich występowanie raka stawowego Astacns lepodactilus. Rzeczka stanowi granicę z obrębem Babule Nadleśnictwa Nowa Dęba.