Sosna czarna „Pyramidalis" (Pinus nigra Pyramidalis)- pierwsza roślina nazwana tą nazwą odmianową została znaleziona w parku w Nowym Yorku w latach trzydziestych
XX w. Obecnie jest to nazwa zbiorowa dla odmian sosny czarnej o kolumnowym lub stożkowym pokroju. Takie formy występują naturalnie w Turcji w Anatolii jako odmiana geograficzna sosny czarnej.

Pokrój

Średniej wielkości odmiana sosny czarnej, która za młodu posiada piękny kolumnowy pokrój. Z wiekiem dół zaczyna się rozrastać silniej niż góra i iglak przybiera bardziej piramidalny kształt, lecz nadal cechuje się zwartym i wąskim pokrojem.

Pień

Pień przebiega prosto, po 10 latach dorasta do ok. 3-4 m wysokości i ok.
0,8-1,5 m szerokości. Docelowo może osiągnąć ok. 20 m wysokości i kilka metrów szerokości. Początkowo rośnie w kształcie wąskiej, zwartej i dość gęstej kolumny.
W starszym wieku staje się zdecydowanie szersza i przybiera kształt stożka.

Liscie

Igły skupione po 2 szt. w pęczku, ułożone są szczotkowato, ciemnozielone, sztywne, długości 8-14 cm.

Szyszki

Szyszki jasnobrązowe, długości 4-7 cm, otwierają się w trzecim roku.

Stanowisko i uprawa

Sosna czarna jako gość z południa Europy to roślina 'zahartowana': doskonale radzi sobie
z niedoborem wody i jałowym podłożem – najchętniej rośnie na przepuszczalnych glebach piaszczystych, preferuje podłoża wapienne, o wyższym pH, co nie oznacza, że posadzona na typowym wrzosowisku nie urośnie. Stanowisko powinno być w pełnym słońcu, ewentualnie lekkim (ażurowym) półcieniu, wtedy dłużej utrzymuje zwarty pokrój, nie gubiąc dolnych gałęzi.

Zastosowanie

Roślina idealnie nadaje się jako wykrzyknik ogrodowy, ściągając wzrok użytkowników na ulubioną rabatę. Znakomicie sprawdzi się jako soliter. Iglaka można również sadzić
w niewielkich grupach lub z innymi 'strzelistymi roślinami' takimi jak jałowce.